Close the loop

Aangezien de kosten van het bevechten van downloaden veel hoger zijn dan de opbrengsten moeten grote entertainment bedrijven voortdurend overtuigd worden dat al die kosten indirect, of in ieder geval op langere termijn iets opleveren. Niemand heeft zin om een niet-effectieve lobbyclub te financieren, ook al zeggen die clubs zelf dagelijks meerdere sites uit de lucht te halen.

Het verharden van de strijd is waarschijnlijk wel goed voor aanbieders van innovatieve diensten zoals proxy’s die je internetverkeer via andere landen laten lopen. Daarnaast zijn er nog veel complexere en slimmere dingen die geoefende internetgebruikers kunnen doen om detectie te ontlopen. Net als het downloaden zelf zullen deze de komende jaren goedkoper en gebruikersvriendelijker worden zodat uiteindelijk iedereen die het wil er gebruik van maakt.

Verder zal iedere poging tot aanscherpen van online toezicht het offline delen van bits aantrekkelijker maken. Met terabyte harddisks en 32-gigabyte MicroSD-kaarten is de bandbreedte van je binnenzak waarschijnlijk hoger dan de kabel of DSL verbinding. Technisch is er dus niet veel te doen aan het feit dat mensen bits delen en eventuele morele bezwaren verdampen door het gedrag van de industrie zelf sneller dan de Groenlandse ijskap.

Er wordt nu gedreigd met rechtszaken tegen individuen naar Duits model (met schikkingen van 2000 euro). Hoeveel van die zaken zou het toch al overwerkte OM (met dank aan andere onzinnige verboden op bepaalde recreatieve farmaceutica) op jaarbasis willen verwerken? Laten we de lat eens hoog leggen en er 1000 per maand van maken, op jaarbasis levert dat dan toch mooi 24 miljoen op (als je alle zaken wint natuurlijk, wat maar zeer de vraag is).

Als de bedrijven in de copyright industrie deze stap zetten en echt juridisch oorlog gaan voeren met hun klanten zal het niet lang duren voordat iemand een online-cultuur-solidariteits-fonds begint. Door lid te worden van dat fonds voor een paar euro per maand kunnen individuen rekenen op juridische bijstand van gespecialiseerde advocaten mochten zij tot de ongelukkige 0,2-0,4% horen die in een bepaald jaar gedaagd worden. Met 1 miljoen leden die allemaal 2 euro per maand inleggen heb je dan al snel een stevig oorlogskas om in de rechtszaal van je af te bijten. Laat de copyright industrie advocaten maar werken voor die 24 miljoen.

Zoals blijkt uit de zaak tegen Ziggo en XS4all is er als copyright-advocaat geen lol aan als de gedaagden met competente juristen terugvechten. Om miljoenen aan advocaten te verstoken om de miljoenen aan juristen die je tegenstander in stelling brengt te verslaan om daar wellicht uiteindelijk wellicht 24 miljoen mee binnen te halen is een riskant traject. Iedere verloren rechtszaak kost bakken met geld en iedere gewonnen rechtszaak levert je tegenstanders meer leden (en dus een groter fonds) op om de volgende zaak te bevechten.

Zou dus best kunnen dat zo’n fonds na een tijdje wat geld over heeft dat gebruikt zou kunnen worden om de creatie van culturele werken te stimuleren. Deze werken worden dan wel meteen onder de Creative Commons vrijgegeven natuurlijk. Je gaat als “Bits-Of-Freedom-XS4all-Ziggo-Solidariteits-Fonds-voor-Cultuur-en-Creatie” (ik roep maar wat hoor!) natuurlijk niet je tegenstanders aan nog meer uit te melken werken helpen.

Als zo’n fonds dat steunen van cultuur nou een beetje transparant en evenwichtig doet zou ik persoonlijk best wat meer willen betalen dan 2 euro per maand (zeg 10 euro). Zeker als het de-facto resultaat is dat ik unlimited kan downloaden zonder zorgen over het feit dat sommige auteursrechtadvocaten in Nederland het verschil tussen auteursrechteninbreuk en diefstal niet snappen (en toch advocaat mogen blijven!).

Voor een tientje in de maand unlimited digitale cultuur risico-vrij, en ook nog mecenas zijn! Weelde.